...

...

Goed Nieuws

Vorige week hadden we een telefoongesprekje met Gideon, die voor 3 maanden in Taiwan heeft gewerkt voor zijn baas. Dat had uiteraard alles te maken met het feit dat hij ongeveer een jaar eerder tijdens een werkbezoek daar bevriend is geraakt met een Taiwanees meisje, een collega /vriendin bij Giant.
Tijdens dat telefoongesprekje deelde hij officieel mee dat Jaimie en hij zich verloofd hadden!
We zijn heel blij voor hen allebei. Gideon heeft erg zijn best gedaan om in de afgelopen tijd naast zijn werk zoveel mogelijk tijd te besteden aan de Chinese taal. Zoals we allemaal wel weten is dat ontzettend moeilijk met al die karakters en toonverschillen. Maar hij heeft het voor elkaar gekregen om in het Chinees aan de vader van Jamie toestemming te vragen voor een a.s. huwelijk!

.

De familie van Jaimie is intussen ook gek op Gideon, en haar ouders waren helemaal ontroerd! Later ontvingen we een foto van de ringen die ze nu dragen ten teken dat ze elkaar nu al trouw hebben beloofd. Gideon heeft ook een nieuwe Chinese naam gekregen. Als je de naam Gideon in het Chinees vertaalt, betekent het niets, maar een kleine afwijking Si dion (uiteraard in Chinese tekens) betekent zoveel als belofte en voorbeeld of genade.Jaimie is niet de echte naam van onze a.s. schoondochter, maar het is de gewoonte onder Aziatische mensen om een extra naam te kiezen die voor anderstaligen (Europeanen, Amerikanen, etc.) gemakkelijk is te verstaan en uit te spreken. Jaimie lijkt wat op haar eigen naam Cheh Chien (als ik het goed heb).Ook veel Papua’s hebben al jaren die gewoonte.
Dus Judith en Shirley enz. die bij ons werken hebben ook een Papua naam.
Wat de plannen van Gideon en Jaimie verder zijn is voor ons nog een verrassing, maar eerst gaat hij eind van de week weer terug naar Nederland om daar de draad weer op te pakken.

2e beroep van Sinco

Zoals jullie intussen ook wel weten, is Sinco in de hele omgeving bekend geraakt vanwege zijn fotografie! Alle wok-meri’s en werkmannen hier komen geregeld vragen of hij pasfoto’s wil maken voor hun ID kaarten, voor school of werk. Dat geeft extra werk, maar ook extra contacten. Het is heel leuk om een wandeling in de buurt te maken en velen, ook veel kinderen te horen roepen: “Apinoen, Sinco!” (Good Afternoon!)
Als we voor mijn wekelijkse zwemhalfuurtje naar de zee gaan, neemt hij ook altijd zijn camera’tje mee en ook deze week was er weer en schattig baby’tje waar we even bij stil moesten staan.

.

Hollandse maaltijd

De vrouw van onze tijdelijke piloot heeft een Nederlandse vader. Een paar maanden geleden, toen zij hier net waren en kennis maakten, ontdekten we dat haar vader niet alleen Nederlander is, maar ook nog eens op dezelfde dag geboren is als Sinco. Vooral zij was daar helemaal enthousiast over en ze zag er naar uit om ons aan haar ouders voor te stellen. Deze zouden namelijk in januari komen om het gezinnetje van hun dochter te bezoeken.  Deze week zijn ze gearriveerd en vrijdagavond waren we uitgenodigd. Samen met Jan en Annette, hoe kan het ook anders!
We hadden een super leuke avond, de moeder van C. sprak ook een aardig woordje Nederlands, dus dat maakte het extra leuk. Vader was een Scheveninger, dus het was grappig dat ik als gewezen Hagenaar leuke dingen met hem kon uitwisselen, vooral over het verschil in taalgebruik en zo.

Hij had trouwens de maaltijd bereid, de Hollandse maaltijd zoals hij dat vroeger gewend was op zondag! Aardappelpuree, gehaktballen, sperziebonen en wortelen. Uitgebreid werd besproken het verschil tussen peentjes en wortelen. Jan en Annette als westlanders gingen voor de peentjes, maar ik als Hagenaar (met Amsterdamse ouders) noemde het worteltjes, peentjes mochten we niet zeggen, ha ha! Zo hadden we ook krootjes en bietjes. Verschil moet er zijn, toch?

Zondagschool

Vandaag had ik weer de geimproviseerde zondagschool. Sinco leidde de grote mensen dienst en ik ging met de kinderen naar de bibliotheek. Met veel enthousiasme gaan de kinderen met me mee en vinden het heel leuk om op speelse wijze een Bijbeltekst te leren. Tijdens het voorlezen van een verhaal uit de Bijbel zitten ze ook allemaal stil te luisteren en daarna gaan we leuk tekenen en kleuren. Behalve de geprinte kleurplaten die ik altijd meeneem  hebben ze nu ook ontdekt dat ik een verstopt tekentalent heb, dus nu vragen de meisje allemaal of ik een baby voor ze wil tekenen, die gaan ze dan kleuren.
Intussen hebben we nu 3 teksten geleerd en morgen gaat er weer een gezin terug naar de Bush. De drie dochtertjes zijn de afgelopen 2 keer ook geweest en ik kwam op het idee om een presentje te geven als de kinderen al de geleerde teksten (2 of 3, al naar gelang ze er bij waren geweest) achter elkaar uit hun hoofd konden opzeggen. Sinco maakt elke keer mooie kaartjes met de tekst en een plaatje erop, zodat ze er thuis nog eens naar kunnen kijken.

Ik had een vlaggetjes slinger opgehanden en het oudste meisje was mijn assistentje vanmorgen, zij mocht de presentjes aan de slinger hangen. Dat deden we aan het eind van de morgen zodat ze al konden zien waar ze op konden hopen. Ik had hen ’s middags om 5 uur uitgenodigd om de teksten te komen opzeggen. Op een paar jochies na, die waren het vergeten, en de kleinsten die nog geen klok konden kijken, waren ze er, en wat hadden ze zitten zweten!

.

Toen ze allemaal, na wat herkansingen voor sommigen, de teksten hadden opgezegd, mochten ze een cadeautje uitkiezen. Sommigen hadden hun keus vanmorgen al in stilte gedaan, twee meisjes wilden graag dezelfde schooletui. Dat werd dus loten.
Ik vind het heel leuk om op deze manier wat meer met de kinderen betrokken te zijn, maar vooral hoop ik dat ze de mooie Bijbelverzen de rest van hun leven meenemen en dat het hen zal helpen in hun vertrouwen op God.

Weer een afscheid

Het gezin dat weggaat morgen komt uit Zuid Afrika, dus vanwege de taal, hebben we ook iets speciaals met elkaar. Vandaag waren we ook weer met Jan en Annette te gast om afscheid te nemen van deze dappere Bush misssionarissen. De conversatie ging overigens in het Engels met een leuk accent.
Het is zo raar dat we nu telkens afscheid moeten nemen met de gedachte dat we elkaar misschien nooit meer zullen zien hier op aarde.
Deze zendelingen gaan trouwens een moeilijke tijd tegemoet. Mensen van een bepaalde sekte gaan hun stam bezoeken en zij zien hier niet naar uit. Bid aub dat alle dingen zullen medewerken ten goede voor deze stam en dat ze zich niet in de war laten brengen, maar Jezus Christus zullen aanvaarden.

Gezinnen uit de stammen trekken naar de "grote stad" Kimbe

Jan en Annette gaan morgen ook weer voor een weekje de Bush in om verschillende zendelingen te helpen bij allerlei werk.
Na een paar intensieve weken voor Jan en Annette die ontzettend veel werk hebben  verzet tijdens de conferentie, waren ze toe aan een dagje even er tussen uit. Maar ook om nog wat belangrijke zaken te regelen i.v.m. mensen uit de stammen.
Wij zijn met hen meegegaan, want voor Sinco was een verzetje ook wel belangrijk, want die heeft het ook haast drukker dan ooit, omdat hij echt keihard werkt om zijn leerlingen klaar te stomen voor het einde van dit termijn.
Jan en Annette kennen inmiddels vele mensen uit allerlei stammen en zijn altijd in de weer om voor hen te zorgen. Vaak komen mensen naar Kimbe om in ziekenhuis gezondheidszorg te krijgen. Anderen werken hier aan de kust in plantages en wonen hier in armelijke dorpjes zonder eigen tuin en zonder verse groente of andere goede vitaminen en eiwitten. De gezondheid laat wel wat te wensen over!

.
Jan werd om advies gevraagd bij een lief klein meisje met hersenmalaria.

.
Let eens op die ongezonde "honger" buikjes wellicht in combinatie met wormen.
Je hoeft geen expert te zijn om te zien dat hier iets niet deugt. De juiste eiwitten in groenten of zuivel zijn hier heus wel te krijgen maar mensen eten liever taro of cassave dat overwegend uit zetmeel bestaat.

Mijn werk

Het weinige bibliotheekwerk wordt door mijn collega waargenomen terwijl ik de ene na de andere Papua bloes in elkaar naai, op verzoek van onze wok meri’s. Ze noemen dat een “hanmak” van mij persoonlijk. Ik denk dat het zoiets betekent als een handgemaakt aandenken. En tijdens rustige momentjes ben ik verslaafd aan haken. Poes moest ook even een gehaakt hoedje op! Die vind alles best!

.

Hartelijke groeten van Sinco en Roelie.

Naar begin